Θύματα - μεταξύ άλλων - του έργου, έπεσαν μια σειρά επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνταν κατά μήκος της εθνικής οδού,  εξυπηρετώντας τις ανάγκες των ταξιδιωτών σε κάθε επίπεδο και που είτε λόγω της αλλαγής της χάραξης του δρόμου, είτε επειδή δεν άντεχαν να πληρώνουν τα ποσοστά της εταιρίας εκμετάλλευσης, έμειναν χωρίς πρόσβαση, μαράζωσαν κι έβαλαν λουκέτο.

Βενζινάδικα κατά βάση, τα οποία όμως είχαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επεκτείνει τις δραστηριότητές τους στους τομείς της τεχνικής κάλυψης οχημάτων (βουλκανιζατέρ - συνεργεία - σταθμοί οδικής βοήθειας), της εστίασης (καφέ - εστιατόρια), ακόμα και ξενοδοχεία για μια ολιγόωρη διαμονή ή και προγραμματισμένη διανυκτέρευση.

Σήμερα, τα κουφάρια αυτών των "μαγαζιών" ρημάζουν εγκαταλειμμένα πίσω από τις κλειστές μπαριέρες της εθνικής. Άλλα ακόμη αναγνωρίσιμα, άλλα κατεστραμμένα σε βαθμό που δύσκολα διακρίνεται η προηγούμενή τους χρήση. Κάποια πλήρως παραδομένα στην τύχη και τις ορέξεις των πλιατσικολόγων και κάποια με πωλητήρια στις όψεις τους, σε αναζήτηση κάποιου ρομαντικού που ίσως θελήσει να τα αναστήσει. Άλλωστε η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία..

Ακόμα και σήμερα εντυπωσιάζει η ποικιλία στη μορφολογία των κτηρίων που κυμαίνεται από έναν "αχταρμά" με πολλαπλές προσθήκες και αυθαιρεσίες πάνω σ'ένα αρχικό κτίσμα - κατασκευή σύμφωνα με τις προδιαγραφές της εκάστοτε εταιρίας πετρελαιοειδών που προμήθευε το πρατήριο, μέχρι και άρτια μελετημένα και χτισμένα συγκροτήματα που αρχιτεκτονικά αγγίζουν τα όρια του κινήματος του μοντερνισμού.

Τα εσωτερικά των κτηρίων είναι άλλη μια πονεμένη ιστορία: Στις περισσότερες περιπτώσεις οτιδήποτε χρήσιμο ή εμπορεύσιμο έχει ήδη κλαπεί, αφήνοντας το κτήριο έρμαιο στις διαθέσεις των καιρικών συνθηκών και των περαστικών που δεν του έχουν φερθεί με ιδιαίτερη αγάπη. Ίχνη μιας φωτιάς που κάποιος άναψε για να ζεσταθεί, οπαδικά συνθήματα στους τοίχους, σπασμένα έπιπλα και ήδη υγιεινής, ένα ξεκοιλιασμένο στρώμα, παλιά τιμολόγια σκόρπια στο πάτωμα, τα σύνεργα κάποιου χρήστη που βρήκε απάγκιο.