Ένα από τα πιο πολυαναμενόμενα live της χειμερινής περιόδου '17-'18 ήταν χωρίς αμφιβολία αυτό των επανασυνδεδεμένων Dream Syndicate και δύσκολα θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί καλλίτερο opening act γι αυτή τη συναυλία από τους Dustbowl.
Μπροστάρηδες της εγχώριας americana - και όχι μόνο - σκηνής, έχουν στις τάξεις τους μερικούς από τους κορυφαίους ντόπιους μουσικούς, ένα εκπληκτικό LP στις αποσκευές τους και σκηνική παρουσία ισάξια αν όχι καλλίτερη ανάλογων ξένων συγκροτημάτων.
Ο άψογος ήχος των Dustbowl, εμφανώς διαφοροποιημένος σε σχέση με παλαιότερά τους live, πιο ηλεκτρικός - χωρίς να απεμπολεί τις παραδοσιακές americana ρίζες του - κράτησε το κοινό στις μύτες των ποδιών του για περίπου τρία τέταρτα της ώρας.
Η "πειραγμένη" telecaster του Μάκη Δρεμέτσικα με τον γεμάτο της ήχο, "χτίζει" παρέα με το μπάσο της Λυδίας Γραμματικού και τα τύμπανα του Νίκου Παναγιώτου ένα γρανιτένιο wall of sound, πάνω στον οποίο "γκαζώνει" η straight tele του Νίκου Φυσάκη και "κεντάει" η Williams pedal steel του John Hardy για να φτιάξουν ένα μοναδικό μουσικό μείγμα, το οποίο απογειώνεται με τη μεστή φωνή του Πάνου Μπίρμπα που γεμίζει με τον καλλίτερο τρόπο κάθε γωνιά του συναυλιακού χώρου.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι μια προσπάθεια αποτύπωσης των όσων διαδραματίστηκαν το βράδυ του Σαββάτου 4 Νοεμβρίου στη σκηνή του Fuzz. Σύντομα ακολουθεί το δεύτερο μέρος, με τις φωτογραφίες από το σετ των Dream Syndicate.