top of page

Τι έγινε εκείνο το τραίνο...



-Εεεε παλικάρι πρόσεχεεε!

-Καλή σου μέρα μπάρμπα, τί έπαθες και φωνάζεις πρωί πρωί?

-Τί κάνεις παιδάκιμ εκεί χάμου μεσ' στις βάτες? Θα σε φάει κάνα φίδι!

-Μπα δε με πειράζουν τα φίδια μπάρμπα, τους ανθρώπους είναι που φοβάμαι.


-Χμμ δεν έχεις κι άδικο... Χαζεύεις τα τραίνα ε? Σ'αρέσουν?

-Ναι, πέρναγα παραδίπλα στον εθνικό, τα 'δα κι είπα να βγάλω μερικές φωτογραφίες. Αλήθεια, πώς βρέθηκαν εδώ πέρα μπάρμπα, στο πουθενά, παρατημένα?


-Αχχχ... Εμένα που με βλέπεις παλικάρι μου, μια ζωή σ'αυτά τα ρημάδια δούλευα, εργάτης στα συνεργεία του Οργανισμού, είχαμε την έδρα μας κάτω, στα Καμίνια, στη Λεύκα αν την έχεις ακουστά κι από κει όποτε χάλναγε κάποιο μας στέλναν σ'όλη την Ελλάδα να το σενιάρουμε. Ζόρικη δουλειά, χωρίς ωράρια, πολλή μουτζούρα αλλά εμένα μ'άρεσε, έκοβε το μυαλό μου, έφτιαχνα πατέντες που ζηλεύανε κι οι ξένοι όταν τις βλέπανε.


-Ναι αλλά δε μου είπες, τί δουλειά έχουν εδώ καταμεσίς στον κάμπο?

-Σαν πήραν την απόφαση να διαλύσουν τον Οργανισμό, ήταν τέτοια η χαρά κι η πρεμούρα τους, τάχατες να εκσυγχρονίσουν το δίκτυο, που πήγαν και κόψαν τις γραμμές χωρίς καν να φροντίσουν να απομακρύνουν τα βαγόνια από πάνω τους κι έτσι μείναν εδώ, παρατημένα, καταδικασμένα να κοιτούν τα άλλα τραίνα να περνούν από τη νέα χάραξη, 50 μέτρα πιο κάτω.

Τα υπόλοιπα τα τακτοποίησαν οι πλιατσικολόγοι και τα στοιχειά της φύσης, μέχρι που κατάντησαν κουφάρια, να τα βλέπεις και να πονάει η καρδιά σου...


-Κατάλαβα μπάρμπα, κάπως σαν τη χώρα ολόκληρη δηλαδή...

-Α γειά σου, το 'πιασες!












*εξοπλισμός: MINOX GT / Kodak Ultramax 400


bottom of page