Micra* (ongoing project)
* Made-up dialogues between two
fictitious travel companions,
Snapshots and babbling
during an imaginary journey
that never took place.
- Πάει πάνω από μια ώρα που δεν έχουμε δει ψυχή στο δρόμο.
- Ναι, το ξέρω. Λες να χαθήκαμε?
- Μάλλον... Ωραία δεν είναι?
- It's been more than an hour since we've seen some passer-by.
- Yeah, I know. I'm afraid we got lost
- I guess we are... It is nice, isn't it?
- Μεγάλωσε η μέρα ε?
- Ναι, αρχίζει να καλοκαιριάζει.
- Τα φώτα στο βάθος όμως δεν τα ρύθμισαν, εξακολουθούν ν' ανάβουν από νωρίς.
- Λογικά θα συνεχίσουν ν' ανάβουν μέχρι να πιάσουν οι πρώτες ζέστες, μετά θ' αναλάβουν οι πυγολαμπίδες.
- Hey! Did you notice how long the day has grown!
- Yeah, summertime is only a few weeks away.
- The street lights haven't been adjusted though, they still turn on much too early.
- They'll probably stay on until the nights get warm enough, then the fireflies will take over.
- Ε ναι λοιπόν, το παραδέχομαι, ηττήθηκα!
- Το λες σα να χαίρεσαι γι αυτό.
- Φυσικά! Δε μπορείς να φανταστείς πόσο όμορφα αισθάνεσαι όταν συμφιλιωθείς κι αποδεχθείς την ήττα. Ξέρεις, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, η ήττα δε διαφέρει και πολύ από τη νίκη: Και στις δύο περιπτώσεις δεν έχεις πια να αποδείξεις τίποτα και σε κανέναν, δε χρειάζεται πια να πασχίζεις, ούτε ν' αγωνιάς για τα μελλούμενα,
- Well yes, I admit it, I've been defeated!
- You sound as if you're glad you did.
- Of course I am! You can't even imagine how nice does it feel to make peace and accept faillure. Judging by the results, losing, makes no big difference to winning: In both cases, you no longer have anything to prove, nor you need to struggle anymore or worry about the future.
- Χθες βράδυ έβλεπα στον ύπνο μου οτι έπαιζα σε 'κείνη την Αγγλική ταινία, ξέρεις, με τον τύπο που έχει λιώσει από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά και τελικά καταλήγει τσακισμένος, στο πάρα πέντε, στο πατρικό του.
- Χμμ... δε νομίζω να υπάρχει τέτοια ταινία...
- Α... ακόμα κι αν δεν υπάρχει, θα πρέπει να γυριστεί, το συντομότερο δυνατόν!
- Last night I dreamt I was in that English movie, you know, the one starring that guy who melts down from alcohol and drugs and ends up broken, at his parents' house.
- Hmm... I don't think there's a such a movie...
- Ah... even if there ain't any, it should be made, as soon as possible!
- Σταμάτα το αυτοκίνητο!
- Γιατί? Τί έγινε??
- Νομίζω εκεί στο βάθος, ανάμεσα στα χωράφια είδα κάτι σα χρυσάφι.
- Μπα, δε νομίζω να είναι αληθινό, εξ άλλου δε θα τολμούσα να διακόψω το ταξίδι μας, ούτε καν για το χρυσό όλου του κόσμου.
- Stop the car!
- Why? What's happened?
- I think out there in the distance, between those fields, I saw something that looks like gold.
- Nah, I don't think it's real gold, besides, I wouldn't interrupt our journey, not even for all the gold in the world.
- Κοίτα τί όμορφο που είναι το ηλιοβασίλεμα πίσω απ' το παλιό εργοστάσιο.
- Μπα, δε μ'αρέσει η δύση, έχει κάτι το καταθλιπτικό.
- Ναι, δεν έχεις άδικο, αλλά δεν υπάρχει τρόπος να την αποφύγεις, οπότε ας την απολαύσουμε. Εξ άλλου, η δύση είναι εκεί που όλες οι μέρες θα καταλήξουν κάποτε, όπως έχει πει κι ο Πήτερ ο μέγας,
- Look at the sunset colours behind the old factory, ain't they stunning?
- Nah, I don't like westbound views, especially at sunset, they feel kind of depressing.
- Yeah, I can't blame you for that, but there's no way to avoid it, so you might as well enjoy it. Besides, west is where all days will someday end, as Peter the great said.
Project music by: Manolis Aggelakis,
from the album The Stone We Had In Our Mouth,
released in 2020 on Inner Ear Records
Thank you for trusting me with your wonderful music!